Amerikan sistemlerindeki maaş politikalarında seviyeler arasına ciddi fark vardır. Bunun kök sebebi; Üst pozisyonun konumunu korumak, alt pozisyonun ise bir üste geçebilme hayali için sıkı çalışmasını motive etmeye çalışmak olarak gösterilir. Ülkemizdeki bir çok firmadaki C level ile C-1, C-2, … C-n level maaş / yan hakları arasındaki farklar bizde de benzeri sistemin varlığını göstermektedir. Elbette seviyeye göre verilen kararların, alınan sorumlulukların çok stresi ve önemi var. Ancak bu durumun bir sonucu olarak birçok yerde maalesef aşağıdaki tabloyu görmekteyiz. – CEO; Konumunu korumayı ve alt taraftan gelebilecek potansiyellerin önünü kesmeyi birincil hedef olarak önüne koyar. – CXO; Temelde ekip oyuncusu gibi görünüp, içten içe bir üstünün hata yapmasını bekleyip – onun yerine alabilme düşüncesi ile yaşar. Gerçekte ne üstüne ne de altına tam olarak fayda sağlayabilir. – Manager; Yarı kafası mevcut işleri yapmak, yarı kafası ise olası dış direktörlük fırsatlarını kovalamak ile meşguldür. Bir üstüne bazen, iki üstüne ise hiç bir zaman ulaşamaz. Kendi kendine motivede olamıyorsa alt kadrosunun sorunları ile pek ilgilenmez. Firma içinde gerçekte en kritik ancak bir o kadar da de-motive kademe gerçekte bu seviyedir. – Mühendis; Yukarısı böyle iken bu seviyeden de fazlasını beklemek hayal olur. Bu seviye için firmada kariyer beklentisi çok önemli değildir. Olabildiğince eğitim alıp, deneyim sahibi olup en kısa zaman içinde dışarıda müdürlük pozisyonu araması içten bile değildir. Her daim CV-si güncel ve meşhur head hunter-ları takibine almıştır. Bir işletmenin önce yerinde sayması ve akabinde de gerilemesinin ana sebeplerinden biri yukarıda belirttiğimiz unsurlardır. Takım olamamak ve bunun sonucunda işletmenin hedeflerinden uzaklaşması. Buradan zararlı çıkan ise yine işletmedir.
